در عشق تو از بس که خروش آورديم

 درياي سپهر را به جوش آورديم

چون با تو خروش و جوش ما درنگرفت

رفتيم و زبانهاي خموش آورديم

مختارنامه عطار

اندر دل من بدين عياني که تويي

وز ديده من بدين نهاني که تويي

وصاف ترا وصف نداند کردن

تو خود به صفات خود چناني که تويي

خواجه عبدالله انصاري

 مي خور که به زير گل بسي خواهي خفت

 بي مونس و بي رفيق و بي همدم و جفت

زنهار به کس مگو تو اين راز نهفت

هر لاله که پژمرد نخواهد بشکفت 

الله به فرياد من بي کس رس

 فضل و کرمت يار من بي کس بس

هر کسي به کسي و حضرتي مينازد

جز حضرت تو ندارد اين بي کس کس

  اي عشق مرا به شطّ خون خواهي بُرد

چون قيس به وادي جنون خواهي بُرد

فرهاد صفت در آرزويي شيرين

دنبال خودت به بيستون خواهي بُرد

 من درد تو را ز دست آسان ندهم

دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به يادگار دردي دارم

کان درد به صد هزار درمان ندهم

———————————-

اي کـــاش دلـــم اســيـــر و بــيـمار نبود

در بـــنـــد نــــگاه او گــــرفــتــار نــبـود

من عاشق واو زعشق من بي خـبر است

اي کــاش دل و دلــبــــر و دلـــدار نـبود

———————————-

چون عود نبود چوب بيد آوردم

روي سيه و موي سپيد اوردم

خود فرمودي که نا اميدي کفر است

فرمان تو بردم و اميد آوردم

خواجه عبدالله انصاري

 ———————————-

در مذهب عاشقان قرار دگر است

وين باده ناب را خمار دگر است

هر علم که در مدرسه حاصل گرد

د کار دگر است و عشق کار دگر است

———————————-

اي جمله بي کسان عالم را کس

يک جو کرمت تمام عالم را بس

من بي کسم و تو بي کسان را ياري

يارب تو به فرياد من بي کس رس

———————————-

من مانده ام و شعر سرودن

بي تو از خواب غزل پلک گشودن

بي تو

———————————-